"Gisteren voelde ik mij ellendig. Ik wist dat we aan de verkeerde kant van de rivier liepen. Door de sneeuwstorm was de andere kant niet te zien. Mijn warrige gedachten bundelen, we lopen er voorbij! Voor mij zie ik Raimund en Annet, doorbijten. Mijn pas is gedegradeerd tot sjok. Als het stadium van sloffen maar niet bereikt hoeft te worden. Probleem is dat we geen idee hebben waar de eindstreep is, geen idee hoe ver we nog moeten. Als de storm gaat liggen zien we eindelijk in de verte een huisje. Een dik half uur later lig ik uitgeteld in mijn slaapzak. Nog vijf dagen te gaan … Ik kom boven, alleen wat later."
Lees verder
